Zor film mi izlemek istiyorsunuz, sürrealizmin sınırlarını zorlayan metaforlarla seyircisini yoran bir film ya da? Öyleyse buyurun Goddard evrenine. Goddard; WeekEnd’de öyle bambaşka, öyle zorlayıcı bir deneyim sunuyor ve bunu o kadar başarıyla yapıyor ki hem delicesine hayran kalıyorsunuz yaratısına hem de filmle ilgili okumalarınız yoksa “Neler oluyor?” diyorsunuz. Film hayatınızda görebileceğiniz en sert burjuvazi eleştirisi her şeyden önce. Ancak Goddard bu eleştiriyi yaparken o kadar sınırlarda geziniyor, o kadar sürrealist bir anlatı tercih ediyor ki hem yaptığı göndermeleri anlamakta çok zorlanıyorsunuz hem de bu göndermeleri zerre anlamasanız bile inanılmaz görsel zenginliği ve uçlarda gezinen anlatısına hayran kalıyorsunuz. Film, karı koca birbirini aldatan burjuva bir ailenin bir miras davası için çıktıkları hafta sonu yolculuğuna odaklanıyor ana anlatısında. Ancak bu yolculuk boyunca kahramanlarımız son derece sıra dışı bir yol hikâyesinin içinde buluyorlar kendilerini. Yol boyunca kaza yapmış araçların arasından geçiyorlar, kendileri de kaza yapıyorlar, yaya yürüdükleri süreçte farklı araçlara konuk oluyorlar ve yer yer politikaya, sanata, sınıf ayrımcılığına dair uzun tiratlarla seyirciye ders veren insanlarla karşılaşıyorlar. Goddard, deneysel addedilebilecek bu filminde hem sinema sanatının hem de geleneksel anlatının sınırlarını zorlayarak dünya siyasi tarihine, edebiyatın ve düşünsel yaratının önemli figürlerine dair göndermelerle seyirciye eşi benzeri bulunmaz bir deneyim vaat ediyor.
7,7/10

0 0