Alejandro Amenabar'ın The Others, Abre Los Ojos, Tesis ve Agora'sını izlemiş ve çok beğenmiştim. Bu filmlerin hepsine 8 ve üstü vermiştim. The Sea Inside konu ve tür olarak diğer Amenabar filmlerinden biraz daha farklı ve daha eleştirel bir film. Din eleştirilerini göz önüne aldığımızda biraz Agora ile benzer yanları var elbette. Film ötenazi ve intihar arasındaki o hassas çizgiyi o kadar güzel anlatmış ki, ister istemez saygı duyuyorsunuz. Javier Bardem'in harika oyunculuğuna gelmeden önce, yan karakterlerin gerçekçiliği ve filmi taşımasına da değinmek istiyorum. Hepsi birbirinden güzel oynamış. Yenge, abi, yeğen, komşu, avukat. Hepsinin yaşadığı üzüntüyü iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Bir yatağa mahkum olan bir hayat ve o hayatın dolaylı yoldan mahkum ettiği diğer hayatlar. Film boyunca Ramon'un ötenazi istemesine hak verdim. Zaten ötenaziyi savunan da bir adam olduğum için, empati yapmam zor olmadı açıkçası. Ramon mantığıyla drama yaratmadan doğrusunu o kadar güzel savunuyor ki, onunla aynı fikirde olmayanlar bile bir yerden sonra fikrine saygı duymaya başlıyor. Zaten Ramon öyle de bir karakter. Hastalığından dolayı duygu sömürüsü yapmayan, espritüel, realist ve mantıklı bir adam. Bu arada Javier Bardem müthiş oynamış. Öyle ki film festivallerinde en iyi erkek oyuncu ödülü almış. Filmde oscar töreninde yabancı dalda en iyi film ödülünü almasının yanı sıra, Altın Küre ve daha birçok ödül almış. Bu arada Ramon'un camdan özgürlüğe kanat açtığı sahneler, Inarritu'nun Birdman'deki Michael Keaton sahnelerine ilham olmuş diye düşünüyorum. 

"Bir hayata mal olan özgürlük, özgürlük değildir. Bir özgürlüğe mal olan hayat da, hayat değildir."

Amenabar filmografisini bitirdim sanırım. Vanilla Sky remake olduğu için izlemeyi düşünmüyorum. 5 Filmi de birbirinden güzel olan Alejandro Amenabar, gerçekten sinemanın underrated yönetmenlerinden biri. Film içerisinde yer alan doğru eleştirileri, gerçekçiliği ve dramıyla oldukça başarılı bir film. Dram sevenlere tavsiye ederim. 8,1/10

0 0