Gerçek bir lider Tanrı’ya dua etmez. O kimseden yardım dilemez. Çünkü kendini Tanrı sanır. Onun yerine koyar. İşte bizim küçük liderin hayatının anlatıldığı filmde, onun kilisede ki bir gösteriden çıkanlara taş atmasıyla başlıyor bu nedenle. Ve o olaydan sonra annesi onu yatırırken dua etmesini istediğinde, dua etmek istemediğinden, içimden edebilir miyim duayı, der annesine. Gerektiğinde yalan söyler, gerektiğinde özür diler ama isteklerinden asla vazgeçmez. Sadece kendi isteklerini fetişleştirebilmek siyasetin olmazsa olmazı denebilir mi? Belki de her başarının kim bilir?
 
1900’lü yıllarla beraber Avrupa’da faşizmin yükselişini soyutlaştıcı bir tasvirle anlatmaya çalışan bir film. Aslında dünyanın Birinci Dünya Savaşından çıkıp da savaşa doyamayıp ikincisine koştuğu daha hemen barıştan sonra ki yıldayız. Sadece faşizm değil dünyayı kana boğan Rusya’da da iktidara el koyacak Stalin bekliyor sırada. 1918 yılında, Fransa’da yaşayan Amerikalı genç bir çocuğu, Başkan Wilson’un ekibinden olan olan ve Versay Barış Antlaşması’nın yaratılması için çalışan diplomat babasını ve dindar annesini konu ediyor film. Bu küçük çocuğun yetişmesini, inanç kalıplarının oluşumunu ve korkunç bir egonun doğuşunu seyrediyoruz. Fonda ki Scott Walker’ın etkileyici müzikleri eşliğinde.
 
Jean Paul Sartre’ın aynı adlı öyküsünden ve John Fowles’un Büyücü adlı romanından serbest bir uyarlamaymış film. Hayali faşist bir liderin çocuk zamanları anlatılıyor. Bence Jean Paul Sartre abartılmış biri. Edebi kişiliğinden ziyade politik kimliği ön planda çünkü. Belki tüm modern Fransız düşünce adamları için bu geçerli olabilir. Bu nedenle belki hikayesi de kendi gibi abartılı. Ama film yarattığı atmosfer ve oyunculuklarla bu eksiyi artıya çevirmeyi başarmış. 

1 0