Metaforlarla dolu ve duyguları seyircisine diyaloglarla değil suskunluklarla aktaran şiirsel sinema diliyle Kim Ki-Duk’tan özgün tarzını sonuna dek yansıttığı, tartışmalı konusuna rağmen, her açıdan nefis bir film Hwal. “Tutku”yu bu kadar güzel anlatan, bu kadar derin işleyen bir filme rastlamak kolay kolay mümkün değil. Zira Hwal; neredeyse diyalogsuz anlatımına rağmen karakterlerinin duygusal iniş çıkışlarını seyircisine rahatlıkla geçiren hem görsel hem işitsel anlamda rengârenk bir film. Arızalı teknesine açık denizde balık avlamak isteyen misafirlerini getirerek geçimini sağlayan yaşlı bir adam ile o tekneye nasıl ve ne şekilde geldiği bilinmeyen henüz 17’sine basmamış dünyalar güzeli bir kızın tek mekândaki kısır yaşamına odaklanan Hwal; 7 yaşından beri teknede misafir ettiği bu genç kızla kızın ergin olduğu gün evlenmeyi düşünen yaşlı bir adamın tutku dolu hikâyesini anlatıyor. Bir yanda kendi elinde büyüyen bir kız çocuğuna tutkuyla bağlı ve o kızı dış dünyaya kapatarak kendine mahkûm eden yaşlı bir adam, diğer yanda bu münzevi yaşamda aşkı keşfeden bir genç kıza dair hikâyesiyle film; tartışmalı konusunu nefis ayrıntılarla süsleyerek makul göstermeyi beceriyor seyircisine. Film adını aldığı “yay”ı çok fazla kullanıyor bu arada. Kâh genç kızı teknesine davet ettiği tacizci misafirlerinden uzak tutmak, kâh misafirlerinin fal isteklerine cevap vermek amacıyla, kâh nefis müzikal performanslar için yaşlı adam tarafından; kâh da kendini korumak ya da yaşlı adama olan öfkesini dile getirmek için genç kız tarafından… Ama finalde öyle metaforik bir anlamda kullanılıyor ki anlayan beri gelsin. Kısacası Hwal; özgün tarzını her anlamda yansıttığı sıra dışı bir tek mekân filmi olmasına rağmen gerek seçtiği mekânın farklılığı, gerek ele aldığı tartışmalı konusu, gerekse son derece stilize ve rengârenk anlatımı ile seyirciyi sıkmayan, keyifle izlenecek bir Kim Ki-Duk filmi.
7,9/10

0 0