Bekmambetov’u ilk 2004’te, meşhur ‘Nochnoy Dozor’ ile tanıdık. Yenilikçi dili, şiddeti, garip estetiği bayağı bir heyecanlandırmıştı da arkası gelmedi. Apar topar Rusya’dan Hollywood’a taşındı, sıradanın arasında kayboldu. Profile, muhtemel, Bekmambetov’un yıldızını yeniden parlatacak.
68. #Berlinale Panaroma seçkisindeki ‘Profile’da; para ve gönül işleri sıkıntılı İngiliz gazeteci Amy’nin batıdan İŞİD saflarına katılmak için giden kızların aracılarla nasıl ilişki kurduğunu ortaya koymak için sahte bir facebook profili yaratarak militanlarla ilişki kurma ve haber yapma çabasını izliyoruz. Profillerden arkadaş seçme - çevre oluşturmayı takiben görüntülü görüşmeleri, skype üstünden militanların günlük hayatlarını, karşılıklı ayartma mekanizmalarını, tele-nikah uygulamalarını, Amsterdam-İstanbul bağlantısı üstünden insan kaçakçılığının nasıl yürüdüğünü ve Amy/Melody’nin bu girdapta nasıl boğulduğunu izliyoruz zaman zaman tırnaklarımızı yiyerek. Ama bir ayrıntıyı vermedim: bunların hepsini bir bilgisayar ekranından izliyoruz. Ekran ikiye, üçe, beşe bölünürken bir taraftan müzikler, diğer yandan haberler, uç köşede hiç bilmediğimiz yaşamlar akıp duruyor. 
Bazı eleştirmenler bunun çok ucuz bir tercih olduğunu, fikrin orijinallikten uzak kaldığını, senaryodaki boşlukların üstünün zamansal atlamalarla örtülmeye çalışıldığını ileri sürdüler ama ne gam, ben gayet başarılı buldum. ‘Profile’ sanırım ileride gene Bekmambetov’un yapımcılığını üstlendiği ve birini benim, diğerini henüz kimsenin izlememiş olduğu diğer iki filmle beraber anılacak; Aneesh Chaganty’nin bu yıl Sundance’te seyirci ödülünü alan ve laptopundaki sosyal medya hesaplarından kızının izini bulmaya çalışan bir babanın hikayesinin anlatıldığı ‘Search’ ve halen yapım aşamasındaki Stephen Susco filmi ‘Unfriended’. Bu üç film, iPhoneun film kamerası olarak kullanılmasına alıştığımız günümüz sinemasına (son örneği yarışma dışı bölümde gösterlen ve beğenilen Soderbergh’in ‘Unsane’iydi) bir de ekrandan çekilmiş filmleri ekleyecek sanırım. Beğendim, öneriyorum.

2 0