Hayatları boyunca dışlanmış, aşağılanmış, itilip kakılmış; yeri döşek göğü yorgan bilmiş göçebe Çingeneler’in renkli ve muhteşem müziklerle bezeli -Tony Gatlif ve Emir Kusturica filmleri sayesinde keşfettiğimiz- gizemli hayatlarına dair nefis bir film Papusza. 1910’dan 1979’a süren trajik hikâyesiyle film; daha annesinin bir çayırda tek başına doğurduğu ve hakkında “halkı için ya büyük övünç ya da büyük utanç kaynağı olacağı” kehanetinde bulunulan bir kızın, Çingene topluluğundan çıkmış ilk kadın şairin, yaşam öyküsünü zamanda ileri-geri atlamalarla paramparça Çingene hayatına göndermede bulunarak aktarıyor. Hitler’in Avrupa’yı kasıp kavurduğu yıllarda bir Yahudi’den öğrendiği okuma yazma becerisi nedeniyle kendi topluluğu içinde dahi dışlanan bir genç kıza odaklanan Papusza; onun topluluklarına katılan bir Gadjo (yabancı) sayesinde keşfedilen ve ketum Çingene topluluğunun yaşamına dair gizlerin deşifre edildiği bir kitabın yazılmasına aracı olan şiir yazma yeteneğinin yarattığı trajik sonuçlara dair etkileyici hikâyesi bir yana her biri bir tablo olacak güzellikte karelerle süslü siyah-beyaz görselliği ile de seyircisini etkilemeyi başarıyor. Papusza, dışa kapalı bir toplulukta ilhamını doğadan alan ve bunu bir yetenek değil doğanın kendisiyle konuşması olarak gören, şair olduğundan habersiz bir şairin, kendi toplumu tarafından reddedilmesine sebep olan gerçek olaylara dayalı trajik hikâyesini hem muhteşem bir görsellikle hem de zamanda atlamalar yaparak tamamladığı harika kurgusuyla Çingene dünyasına dair nefis bir biyografik film.

8.0/10

1 0