Bunu seyreden olmamış daha anlaşılan. 

0 0

İspanya’nın Oscar adayı, Almodóvar’ın merakla beklediğim yarı otobiyografik yapımı Dolor y Gloria, dokunaklı kurgusu, şiirsel anlatısı ve bol renkli sinematografisi ile izleyenleri hayal kırıklığına uğratmayacak bir film. Yaşadığı sağlık sorunlarından dolayı hayattan bezmiş ve varoluş sıkıntıları çeken orta yaş bunalımındaki bir yönetmenin geçmişiyle, çocukluğuyla, ailesiyle, cinsel tercihleri ile yaşadığı kişisel hesaplaşmaları ele alan film kurgusunu farklı zamanlardan gösterdiği kareler üzerine oturtmuş. Dekor ve kostümlerdeki renk cümbüşü ile “Almodóvar kırmızısı” tarzından bu filmde de ödün vermeyen Almodóvar, oyuncu tercihlerinde de alışılmışın dışına çıkmamış. Banderas’ın dudak uçuklatacak güzellikteki oyunculuğu ile taçlanan bu zarif, renkli ve duygu yüklü film; Almodóvar’ın kendine, çocukluğuna yazdığı özel bir mektup adeta.
8,0 /10

1 0

Fellini iyi ki 8½ filmini çekmiş. Hiç kuşkusuz Almodovar kendi yaşamından izler taşıyan, hatta filmin içinde geçtiği şekilde otobiyografik kurgu olan bu filminde Fellini'nin efsanevi filminden etkilenmiş. Az çok Almodovar'ın filmlerini ve hayatını bilen herkes filmdeki bir çok şeyi bir yerlere bağlamıştır. Zaten filmin tanıtımı da yönetmenin hayatından izler taşıyacağı yönünde olmuştu. Buraya kadar her şey normal. Bunun yanında Dolor y gloria; başta Banderas ve diğer oyuncuların kalitesi, ışık ve renk kullanımı ve yönetmenin becerileri ile tam bir Pedro Almodovar filmi olmuş diyebiliriz. Fakat filmi izlerken Pedro Almodovar filminde böyle bir hata olamaz diyeceğiniz bir durumla karşılaşıyorsunuz. Tabii bu durum da filmin muhteşem finaliyle anlam kazanıyor ve yönetmenin kasıtlı olarak koyduğu bir ayrıntı olduğunu fark ediyorsunuz. Bir sanatçının ilişkilerine, hayatına, geçmişine, duygularına, acılarına ve başarılarına bir bakış niteliğinde, her zamanki Almodovar kalitesinde bir film Dolor y gloria. İzlanda'da olsa Türkiye'de olsa sinemaseverlerin, özellikle Almodovar hayranlarının seveceği sıcak, samimi bir film olmuş. Son olarak eklemem gerekir diye düşünüyorum ki; film Almodovar'ın hayatını anlatmıyor, Almodovar kendi hayatından yola çıkarak, benzerlikler kurarak, hatta kendi hayatına kendi gözünden bakarak bir Salvador Mallo karakteri çiziyor. Yine de film bunlara ilgisi olmayanlar için sıkıcı gelebilir.

2 0

Pedro Almodovar 'in son filmi diye izledim.İşi gücü bırakmış depresif bir sinema yönetmeninin hayatını sorgulamasını, 50 yıl önce yaşadıklarının gözünde canlanmasını anlatan dram biyografi. Sinema, eroin, eşcinsellik, vs...

0 0

Pedro Almodovar'ın izlediğim 2. filmi ve bu filminde de hiçbir şey hissetmeden filmi bitirdim. İzleyiciye bir şeyler hissettirme/geçirme konusunda yetersiz olduğunu düşünüyorum. Filmlerini izlerken üzülmüyorum, gülmüyorum, endişelenmiyorum, gerilmiyorum, irite olmuyorum. Hiçbir şekilde herhangi bir duygu hissetmiyorum. Kırmızıyı kullanışı bile hoşuma gitmiyor. Çocukluk ve saçını süpürge etmiş bir anne tasviri bile beni içine çekmiyor, ki en sevdiğim konulardan biridir. Almadovar için kötü yönetmen diyemem ama bana hitap etmeyen yönetmenlerden biri. Bu arada Antonio Banderas'ın oscarda hiç şansı yok. Kamera kullanımı hatrına 6. İzlenilmezse bir şey kaybedilmez. 6/10

0 0