Kayla (Elsie Fisher) liseye geçmek için sekizinci sınıfta son haftasını yaşayan  okulun pek de popi olmayan, çekingen, tatlı, şirin ama o yaşlarda pek önemsenen fiziksel özelliklere göre yaşıtlarından azıcık kilolu, yüzü sivilceli güzel bir kız. İnternette yayınlayıp yaşıtlarına tavsiyelerde bulunduğu videolarda tam tersine özgüven abidesidir. Bir nevi olmak istediği kişiyi canlandırır.Videolar dışında pek görünürlüğü yok. Ergenliği de cep telefonuyla baş başa dibine kadar yaşayan biri. Üstelik okulda düzenlenen enler yarışmasında en sessizler seçilme başarısı mevcut. Ve fakat aynı yarışmada okulun en güzel gözlüsü seçilen oğlanı görünce vurulur ona. Bu güzel gözlü, Aiden (küçük ateşli tanrı gibi bir anlama geliyor isim) rolünde Luke Prael son filmi Boarding School (2018)’de olduğu gibi super. Ama başrol Elsie Fisher’in elbette ve ona değinmek gerekirse, oynamıyor yaşıyor tarzında bir iş çıkarmış. Böylece, çok sahici onüç yaşında bir kızın kadrajından harika içten ve orijinal bir büyüme hikayesi çıkmış ortaya. Korkularıyla yüzleşip çekingenliğini yener ve hamle yapar ona. Bir havuz partisine balıklama dalar. Dalış o dalış kendini aşar adeta. Pek ilgisi olmasa da bana unutulmaz dizi My Mad Fat Diary (2013) ve ordaki oyunculuğuyla Sharon Rooney'i anımsattı film. Filmde en dikkat çekici bir yan da babasıyla diyalogları. Önceleri Kayla’nın bu konuşmalardan çok sıkılıp telefonuyla baş başa kalmasıyla sonuçlansalar da zamanla babasının ısrarcı ve içten sevgisinin ve en önemlisi güveninin farkına varır ve ona itici güç olur. Babası bir yerde ona; kendisinin de onun yaşlarındayken aynı sorunları yaşadığını anlatıp, beni sen cesur yaptın, der. Bu bana şunları düşündürdü. Bazı insanlar zor büyürler. Meşe ağacı gibi yavaş yavaş. Ama çabuk büyüyen kavak gibi hemen ilk fırtınada da yıkılmazlar. Hele bu geç büyüyen tür, bir evlatla ödüllendirilirse… Beraber büyürler ki o ağacın serin güvenli gölgesi arşı kaplar ve bin yıl yaşar…

1 0

Bireyin kişiliğini ve kimliğini bulma sürecinin sancılı evresi “ergenlik” ile ilgili başarılı bir film Eight Grade. Bu sancılı süreçte ergenin sırf kendini gerçekleştirme adına nasıl saçmalayabileceğini, ebeveynleri ile nasıl çatışabileceğini, kendine ne kadar saçma sapan tipleri rol model alabileceğini ve ne kadar bıçak sırtı bir yolda yürüdüğünü Elsie Fisher’in başarıyla canlandırdığı Kayla karakteri üzerinden etkili bir dille anlatıyor film. Ebeveynlerin ve özellikle eğitimcilerin izlemesi gereken filmlerden. Zira bir yetişkin için gülüp geçilecek ufak ayrıntıların bir ergen için ne kadar ciddi bir meseleye dönüşebileceği, bu nedenle bu yaş grubu bireylere karşı yaklaşımlarda ne kadar dikkatli olunması gerektiği baba karakteri üzerinden bir kez daha hatırlatıyor bize. Amerikalı gençler ve onların yaşam tarzları üzerinden yürüttüğü anlatısına rağmen evrensel olmayı başarabilmiş etkili bir film.
7,2 /10

1 0

Temel olarak hepimizin yaşadığı bir dönem olan 8.sınıftan, yani bizdeki eski şekliyle orta sondan, liseye geçiş dönemini anlatan bir film "Eighth Grade". Bunu yaparken annesiz büyüyen, babasıyla birlikte yaşayan ve o yaştaki çoğu çocuk gibi çeşitli problemleri olan Kayla üzerinden anlatıyor bunu. Benzerleri gibi, yeni neslin teknoloji bağımlılığı ve sosyal medya esareti üzerine gitmeyi ihmal etmiyor. Gerçek dünyada kendine güveni olmayan karakterimiz sanal dünyada kendi kendine bir alan yaratıyor, aslında olmak istediği ya da olmayı düşlediği birisi oluyor burada. Hatta kuşaklar arası farkları da belki bu sosyal medya düzlemi üzerinden sorguluyor "Eighth Grade". Bununla ilgili benim dikkatimi çeken bir detay oldu film hakkında ayrıntılara bakarken. Bir sahnede Kayla sınıf arkadaşının annesi tarafından partiye davet edilecekken , Facebook üzerinden davet muhabbeti oluyor ve çocuklar artık kimse facebook kullanmıyor gibi bir cümle kuruyor. Bu detay filme, baş rol oyuncusu Elsie Fisher senaryoyu okuduktan sonra, o sahneyle ilgili senaryoda facebook üzerinden davet edilme kısmıyla ilgili  filmin yönetmenine "kimse artık facebook kullanmıyor" demesi üzerine yönetmen tarafından eklenmiş. Her şey o kadar hızlı değişiyor ki, yakalamak gerçekten zor. Ne kadar gündeme ve trendlere yakın olursanız olun bir şekilde arada bir fark oluşuyor. Bu noktada değinmek istediğim bir diğer konu filmin senarist ve yönetmeni olan Bo Burnham'ın 1990 doğumlu olması. Belki de bu satırları okuyan bir çoğumuzdan çok daha genç ve o dönemlere daha yakın bir isim. Muhteşem oyunculuğuyla kendini star sanan bir çok oyuncuya ders verebilecek kalibrede olan baş roldeki Elsie Fisher ise henüz 15 yaşında ve film vizyona girdiğinde liseye daha yeni başlıyor. Kayla' nın sessizliğinin aksine oldukça sosyal bir genç olduğunu söyleyen Fisher'ın kariyerinin parlak olacağını düşünüyorum.
Yine filmin konusuna dönersek, belki de bir çok insan gibi beni en çok etkileyen geleceğe gönderilen videolar oldu. Tabii burada benim etkilendiğim taraf işin dramatik tarafı değil; zaten dramatik ya da büyük bir hikaye değil bu film, ergenlik dönemindeki bir gencin yaşadığı normal gündelik olaylar. Ama buradaki temel konu zaman. Yani 10 sene önceki siz aslında siz değilsiniz, ya da 10 sene sonraki siz aslında siz olmayacaksınız. Sanki bugün etrafınızda gördüğünüz insanlar gibi onlar da, yani sizin gelecek ve geçmiş versiyonlarınız da, farklı birer birey. Sizin toplamınız ya da eksiğiniz olsalar da.  O yüzden değişimleri anlamakta fayda var. Özellikle ebeveynler bu konuda dikkatli olmalı. Belki çocuklar bunu anlamayabilirler ama bizim anlayıp onlara anlatmamız gerekiyor.
Filmde gördüğümüz sessiz kız kendisini sosyal medya dışında ifade edemiyor ve oradan oraya savrularak tehlikeli kıyılardan dönüyor. Ki babası diğer ebeveynlere göre görece anlayışı ve ilgili olmasına rağmen. Tabii günümüzde sadece 15 yaşındakiler değil koca koca adamlar ve kadınlar da kendilerini sosyal medya dışında ifade etmekte güçlük çekiyor gibi. Neyse göreceğiz hep beraber nereye gidecek bu konu.
Sonuç olarak basit bir film Eighth Grade. Büyük bir hikayesi yok, büyük şeyler söyleme derdi ya da dramatik bir yapısı yok. İnsanı ne hoplatıp zıplatıyor ne de gözlerini sulandırıyor. Neler olacak diye merak edeceğiniz bir hikayesi de yok. Geçmişe bir göz atma, belki küçük farkındalıklar yaratma derdi olan mütevazi bir film. Genç yönetmenini ve genç oyuncu kadrosunu her şeye rağmen tebrik etmek lazım. 

0 0