Akrabalık bağı dışında birbirine yabancı bir dayı yeğenin birkaç haftalık zorunlu birliktelikleri üzerine kurulu ve yetişkin ile çocukların farklı dünyalarını, farklı bakış açılarını birbirini anlamaya, çözmeye çalışan iki birey üzerinden irdeleyen son derece güçlü bir film C’mon C’mon. Film; kocasının sağlık sorunları ile ilgilenmek üzere başka bir şehre giden kız kardeşinin oğlu ile ilgilenmek zorunda kalan bir radyo programcısının bir yandan şehir şehir gezerek çocuklara gelecekten beklentileri üzerine yaptığı röportajları aktarırken bir yandan da yeğeniyle olan zorlu ilişkisine odaklanıyor. Annesinden uzak kalmanın, yabancısı olduğu bir adamla bir arada olmanın ve babasının hastalığından duyduğu kaygının stresiyle mücadele eden bir çocuğu hayranlık verici bir performansla canlandıran 11 yaşındaki Woody Norman ile bir çocuğun sorumluluğunu üstlenmiş olmanın ağır yüküyle başa çıkmaya çalışan orta yaşlı adam rolündeki Joaquin Phoenix’in tek başlarına sırtladığı film; çocuk yetiştirmekten habersiz bir adamın 7-8 yaşındaki bir çocuk tarafından nasıl çözüldüğünü göstermesi bakımından ebeveyn-çocuk ilişkileri adına çok dikkate değer şeyler söylüyor. C’mon C’mon; yetişkinlerin çoğunlukla hiçbir şeyden haberi olmadığını ya da hiçbir şeyi fark etmediğini düşündüğü çocukların aslında her şeyin nasıl farkında olduğu ve bunlar üzerine kendi küçük dünyalarında ne çok düşündüklerine vurgu yapıyor aynı zamanda. Öte yandan film; elin Amerika’sındaki çocukların gelecekle ve yaşamları ile ilgili beklentilerinin yurdum çocuklarından ne kadar farklı olduğunu öyle acı bir biçimde gözler önüne seriyor ki daha 12-13 yaşında gelecekleri ile ilgili kaygıları ile şimdiden anksiyete yaşayan çocuklarımız ve gençlerimiz için içi cız ediyor insanın. Mike Mills’in oğluna banyo yaptırırken aralarında geçen konuşmalardan esinlenerek çektiği C’mon C’mon; başarıyla canlandırılmış iki karakterin birbirlerini anlamaları ve birbirlerini çözmeleri üzerine harika diyaloglarla süslenmiş geri dönüşlerle zenginleştirdiği hikâyesi bir yana çocuk dünyasını ve bir çocuğun yetişkin bakış açısını değiştirme gücünü başarıyla aktaran duygusal derinliği ve görsel zenginliği yüksek nefis bir film.  Keşke Bülent KARCI'nın alt yazısı daha iyi olsaydı. 
8,3/10

0 0