Son dönem Rus sineması köklü geçmişini mahcup etmeyecek güzellikte filmlerle karşımıza çıkmaya devam ediyor. Andrey Zvyagintsev’in varlığı bile tek başına çok heyecan verirken alternatif yönetmenler ortaya koydukları başarılı eserlerle gerçek sinemaseverlere Hollywood egemenliğindeki sinema sektöründe soluklanacak alanlar yaratıyor.
Arrhythmia, gerçekten çok başarılı ve çok sıra dışı bir yapım. Film o kadar gerçekçi bir havada çekilmiş, oyuncular o kadar başarılı, kurgu o kadar kusursuz ki bir filmden ziyade bir gerçekliğe tanık oluyor hissinde geçiriyorsunuz iki saatinizi. Acil servis çalışanı iki doktorun kangrene dönüşmüş evliliklerine odaklanan film bir yandan da ambulans personeli Oleg’in deneyimleri aracılığı ile Rus sağlık sistemine eleştirel bir bakış atarak acil müdahale ekibi doktorların yaşadıkları sıkıntılara değiniyor. Bu iki konu o kadar dengeli ele alınıyor ki filmin konusunun Rus sağlık sistemi mi yoksa Oleg’in çıkmazlara girmiş evliliği mi karar vermek zor. Aslında bu dengeli yapı böyle bir karar verme gereği de hissettirmiyor seyirciye. İkisi de kendi içinde gerilimli, ikisi de kendi içinde sorunlu birbirine paralel iki farklı hikâyeyi izletiyor film… Öte yandan Oleg’in acil müdahale ekibindeki deneyimlerine dair sahneler o kadar gerçekçi ki zaman zaman bir filmde değil bir reality showdaymış hissi yaratıyor seyircide bu sahneler. Bürokratik meseleler, iş yaşamındaki yönetici çalışan ilişkileri, işini doğru yapmak istediği halde kurallara takılan çalışan, alkolün yarattığı sosyal ve bireysel problemler… Film o kadar çok temayı o kadar göze sokmadan, o kadar doğal bir şekilde aktarıyor ki seyirciye iki saate yakın süresi göz açıp kapayıncaya kadar bitiyor. Az bulunur yapımlardan, gizli mücevherlerden…
8,8 /10

1 0

Sağlık sistemine sağlı sollu dalmasına rağmen, kendini pek sevdiremeyen bir film. En azından karı koca arasındaki kaotik ilişkide biraz derinlik bekledim. Genelde rus yapımlarında gördüğümüz gerçekçiliği, tekrardan gördüğümüz film. Bazı filmlerde vardır, eksik bir şeyolduğunu bilirsiniz ama bulması zordur ya, bu o filmlerden işte. Filmde adını koyamadığım bir eksiklik var. Aleksandr Yatsenko'nun üst düzey oyunculuğu hatrına, izlenmeye değer. Filmin şu sahnesi çok tatlıydı bu arada;  6,8 / 10

1 0

İnsan sıklıkla kendi fikirlerini başkalarının benzer şekilde hissettiği yanılgısına düşüyor. Bu yanılsamanın kırıldığı anlar ters bir tepki ile de sonuçlanabiliyor bazen. Sosyal gerçekçi filmleri herkes seviyor sanıyorum uzunca bir zaman. Bu filmlerin yoğun büyüleyici etkisi beni öylesine sarmalıyordu ki başka herkesin de buna benzer hisleri yaşadığını düşünüyordum, en azından olumsuz düşünmediklerini sanıyordum. Açıkçası hayli kırıcı tepkilerden sonra böyle düşünmez oldum ve sevdiğim tarz, tür, anlatım biçimlerini kendi içimde yaşayıp başkalarıyla pek paylaşmaz oldum. Sadece Marvel, DC izleyen bir seyirci ile nasıl bir ortak noktada buluşabilirim ki? Bu olanaksız. Kaldı ki ben belirli bir türde sıkışıp kalmış birisi de değilim. Yeri geliyor Marvel, DC filmi de izliyorum, yeri geliyor arthouse film izliyorum, yeri geliyor animasyon izliyorum, yeri geliyor Etiyopya filmi (sallamıyorum afrika'nın her ülke sinemasından filmler izledim izliyorum), yeri geliyor klasik bir western izliyorum, yeri geliyor sessiz filmler izliyorum (dün 3-4 tane izledim mesela), yeri geliyor sevdiğim bir tür olan sosyal gerçeklik izliyorum. Bu nedenle de farklı tür, tarz, ülke sineması izleyen insanlarla iletişim kurabiliyorum lakin bir türe, tarza saplanmış kalmış birisi ile iletişimim en düşük seviyede oluyor. Üstüne bir de böylesi sığ bir kişiden olumsuz, kırıcı tepkiler almak gerçekten üzücü, muhatap olmak istemediğiniz zaman da elitist şu bu, saçma sapan şeyler. Ben farklı türler izliyorsam bu beni sadece meraklı, ilgili yapar, etiketlemeye çalıştığınız şey yapmaz, hem de hiç yapmaz...
Benim gibi bir sinefil maratonunda iseniz uzun vadede size en güzel getirisi bir filmi daha en başında sevip sevemeyeceğinizi çok kısa sürede anlamanız. Ben bunu bir adım daha ileri bile götürdüm, screen shot'lardan bu kestirimi yapma konusunda şu ana dek yanılmadım, elbette yanılabilirim ama bunun bir deneyim kazanımı olduğunu tahmin ediyorum. Aritmiya da önce afişi, screen shotları sonra da göz attığım konusu sonrasında ilgi alanıma girdi. İzlemeyi hayli geciktirdim başka bir sürü film yüzünden. Filmi izlemeye başladıktan çok kısa bir süre sonra da çevremde dikkatimi dağıtacak (bilgisayar, telefon vb) her şeyden uzaklaşıp ekrana kilitleneceğimi anladım. Telefonumun hiç çalmaması ve başka odaklanmamı etkileyecek unsurlar olmaması ise kendi adıma büyük bir şans oldu. 2 saatlik süresi göz korkutucu idi en başta, hatta 90. dakikada film biter gibi oldu kalan kısmını nasıl dolduracaklar diye kaygılanmadım değil.

Ancak film ne eksik ne fazla. Her şey yerli yerinde. Fazlası olsaydı klişelerle doldurulurdu. Eksiğini göremedim. Evet ilk tahlilde Katya'nın neden boşanmak istediğine dair bilgi bize verilmiyor, ancak ilişkiler konusunda deneyimli seyirci bunun hiç de gerekli olmadığını anlıyor, kaldı ki bu karara ilişkin pek çok veri filmin içerisine yedirilmiş durumda. Katya bu konuda daha fazla kelam edebilirdi ama şunu söylemem lazım: her insan, her birey bir şeyleri tüm detaylarıyla açığa koymaya eğilimli değildir, ketum davranır, çok az konuşur, kafasında şekillendirdiği bir karar vardır, bazen bunun tüm nedenlerini kendisi de adlandıramaz. Yönetmenin bu tercihine saygı duyuyorum. Bir filmin tüm sırlarının, karakterlere ait tüm bilgilerin ortaya dökülmesi, çözümlendirilmesi gerektiğini düşünmüyorum. Bu değerlendirmelerin bir kısmının izleyiciye bırakılması gerektiğini düşünüyorum. Karakter tahlili her film için gerekli değildir, ama evet bazı filmler için gereklidir.

Filmin en çarpıcı yönü akıcı ve sürükleyici olması. Bizim Türk sinemasında hep hayıflandığımız tempo sorunu bu filmde bir an olsun yok (tempo derken umuyorum aksiyon temposu gibi bir şey anlaşılmıyordur) Kurgusu son derece başarılı, buna çok etkileyici anlatım tekniği eklenince ortaya bu türü seven seyirci için unutulmaz bir seyirlik çıkmış. Bu türü seven vurgusunun bir kez daha altını çizeyim. Ben burada film tavsiyesi yapmayı kendi adıma çok sakıncalı buluyorum. 

1 0