Cannes 2020 etiketini aldıktan sonra San Sebastian ve Toronto film festivalleri ile IKSV programında seyircisiyle buluşan, Dogme 95 öncülerinden Thomas Vinterberg’in son filmi Druk; etiketindeki Mads Mikkelsen ismiyle yarattığı heyecana yeterince cevap veremese de ülkesinin Akademi Ödülleri adayı olmayı başarmış bir miktar eğlenceli ama bolca klişe içeren “bağımlılık” temalı bir film. Her biri kendi kişisel sorunları ile mücadele eden ve gerek özel yaşamlarında gerekse mesleklerinde yaşadıkları tükenmişlikten şikâyetçi dört öğretmenin Norveçli filozof ve psikiyatrist Finn Skarderud’un insanların kanındaki alkol oranının doğuştan %0.05 az olduğunu tezinden yola çıkarak kontrollü olarak alacakları belli dozda alkol ile eksikliğini duydukları yaşam enerjisine ve motivasyona tekrar ulaşıp ulaşamayacaklarını test ettikleri deneysel süreci anlatıyor film. Her şeyden önce 40’lı yaşları aşmış ve yaşama dair heyecanını tüketmiş insanların gerçekten de kanlarında fazladan binde 5’lik sabit bir alkol oranıyla yaşamalarının yaşam konforlarını büyük oranda artıracağına dair benim de sağlam bir inancım var. Ancak işin içine alkol girdiği zaman kişinin nerede durması gerektiğini bilmeme, hatta her geçen gün dozu biraz daha artırma tehlikesiyle karşı karşıya kalacağı gerçeği var ki; alkol bağımlılığı da diğer tüm bağımlılıklar gibi “azıcık kafa dağıtayım” diye alınan bir iki kadehin giderek yetmemesi ve hep daha fazlasına ihtiyaç duyulması ile başlamıyor mu? İçine düştüğü bunalımlardan çıkmak için alkole sığınan insanlara dair klişe senaryosunu nispeten özgün bir kurgu ile aktaran Druk, tam da bu noktaya değiniyor. Ancak karakterlerde bir türlü yakalayamadığı derinlik, yüzeysel diyaloglar ve görece zayıf dramatik alt yapısıyla Thomas Vinterberg adı ve Mads Mikkelsen’in büyüleyici performansına rağmen Druk; İskandiav atmosferini hissettirmekten çok ana akım sinemaya yakın anlatısıyla Kuzey sineması sevenleri hayal kırıklığına uğratacak ortalama bir film olmaktan öteye geçemiyor. İskandinav havası daha yoğun ve dramatik alt yapısı daha güçlü bir yapım beklerken ana akıma yakın sinema dili ile beni hayal kırıklığına uğratan filme dair yorumumdaki beğenisizlik içeren cümlelerin yukarıda andığım isimlerden ve ülke etiketinden dolayı yüksek tuttuğum beklentimden kaynaklandığını belirtmem gerekiyor sanırım son olarak. Yoksa Druk, hiç de yabana atılacak bir film değil…
7,5/10

5 0

Bağımlılık üzerine bir film olmasına rağmen filmdeki nerdeyse her karakterin kasvetinin yalnızlığının anlatılış biçimi beni filme baya bağladı açıkçası esas ana karakter Mads Mikkelsen tabiki filmde ama jagten'deki gibi tek başına sürüklemiyor filmi. 

1 0

Çok keyif aldığımı söyleyebilirim. Sonu beni mutlu etti, harikaydı. WHAT A LİFE

2 0

Mads Mikkelsen 'i zaten çok beğenirim; son zamanlarda izlerken en çok zevk aldığım film oldu. Tüm oyuncu kadrosu başarılı, konusu ilgi çekici, yer yer  dram yer yer de eğlenceli bir film. Avrupa'nın sanırım alkol sorunu var. Filmin ilk yarısı izleyiciye içki  kullanma isteği verirken ikinci yarısı aman ha dedirtiyor.

0 0

özellikle 40 yaş üstüne hitap eden, insan psikolojisi üzerine de bolca değinen başrolde mads mikkelsen'in olduğu kaliteli bir danimarka filmi.
çoğumuz gibi ben de mads mikkelsen' in adını duyduğum için filmi izledim. belirtmek gerekir ki oyunculuklar herkes için şahane; mads yerine bir başkası da oynasa film yine aynı kalitede olurdu şüphesiz.
başta değindiğim 40 yaş üstü konusuna gelirsem; 40'ından sonra hayat monotonlaşıyor, işiniz bile sizin organınız gibi bir parçanız haline geliyor ve hiçbir şeyin eski heyecanı kalmıyor. (ben bu konuyu bir liste yaparak aştım). işte filmde böyle bir durumda olan, kırkını geçmiş ve iş ve aile hayatında sorunları olan dört arkadaşın yaşadıklarına şahit oluyoruz. içlerinden birinin doğum gününde ortaya bir teori atılır. buna göre insanın kanında ki alkol oranı olması gerekenden düşüktür. eğer bunu 0.5 promile sabitlerse - ki bir, iki kadeh şarap ediyor- gün içinde daha mutlu oluyor, odağı ve iş performansı artıyor. böylece 4 arkadaş bunu denemeye karar veriyor...
"şu üç isimden kime oy verirsin" deneyi ise çok güzeldi. toplum ahlâkı diye bir şeyin aslında birileri için kamuflaj olduğunu bir kez daha anladık. bunu bizim öğretmenlerin mesela atatürk, ecevit ve erdoğan olarak deneyip tecrübelerini sosyal mecrada paylaşmalarını dilerdim. isimler değişebilir tabi, aklıma ilk gelenleri yazdım.
filmden çıkarılacak ders ise size kalmış. ikinci bir derste galiba bizim millete cuk oturur; " alkolü tadında içmek iyidir, gözünüzle değil ağzınızla için".

0 0