Çekim teknikleri, sesin kullanımı, 4-5 dakika süren öpüşme sahnesi, 6-7 dakika süren pasta yeme sahnesi vb. bir çok şey göz önüne alınırsa sanatsal bir film diyebilirim. İzlerken sıkılmadım ama sevmedim de, değerli vaktimin bir buçuk saati boşuna geçti. Bununla beraber, hikayenin çıkış noktası, kullanılan filtreler, polaroid tadında kare ekran ve özellikle sesin kullanımı çok hoştu. 

1 1

Sinemanın büyüsüyle buluştuğunda nasıl harika bir etki ortaya çıkabileceğini göstermiş.Basit bir "çarşaflı hayalet"in baş karakter olduğu filmde, zamanın, varoluşun, yaşam amacının ve evrenin tüm sınırları sorgulanıyor. Ne her şeyin saçma, ne de anlamlı olduğuna değinmeyip tıpkı hayalet gibi arada yürüyor izleyici de. Zaten Lowery, kamerasını o kadar güzel kullanmış ki yıllarca dinlediğiniz hayalet tasvirlerinin fiziksel formunun çok önemli olmadığını, hareketlerinin duygusal yoğunluğunu çok güzel hissettiriyor. Mimiği yok, hareketi yok ama hayaletin tüm hisleri sizin içinize de işleniyor adeta. Özellikle filmlerdeki standart ekran genişliğinin tersine daha basık sinematografiyle anlatarak sizi hikayenin içine çok iyi sokuyor.

Filmdeki sırf şu "çarşaflı hayalet" fikri yüzünden hikayeye doğal olarak dahil olamayıp dışında kalabilir ve film size kötü bile gelebilir.

Filmin müzikleri ,filmin etkisini ikiye katlıyor.Sürprizbozan: Göster

Filmi bugün 3. izleyişim su gibi bir sanat eseri...

2 0

Eğer ölüm böyle bir şeyse cehennem bu olmalı! Görüp görebileceğiniz en sıra dışı, en dokunaklı hayalet hikâyesine hazır olun. Tek bir jest ve mimik göstermeden, tek söz etmeden klişe kalıptaki beyaz çarşaf altına gizlenmiş bir hayaletin yaşadığı tüm duygusal yoğunluğu size nasıl aktarabildiğine hayret duyarak tanıklık edin. Basit bir hayalet hikâyesinin içine ustaca yerleştirilmiş ve evrensel boyutta tüm var oluşu, hayatın ve zamanın akıp gidişini, sadece izleyen belki de anlamlandırmaya çalışan bir hayaletin yaşadıkları üzerinden midenize yediğiniz koca bir yumruğun ağrısıyla sindirmeyi deneyimleyin. Yalnızlık, terk edilmişlik ve çaresizliği The English Patient ‘in mağara sahnesindekinden çok daha derinden hissederek -ki ben bu hisleri en son o filmde bu kadar derinden yaşamıştım- kurgusal bir hayalet için nasıl derinden üzülebileceğinizi fark edin. Bir trafik kazasında hayatını kaybettikten sonra gaipler âlemine gitmek yerine hayalet olarak evine dönen bir ruhun müdahale edemediği bir hayatta eşini izlerken yaşadığı çaresizliği ve yalnızlık hissini seyircisine çok derinden hissettiren A Ghost Story; fantastik bir kurgusu olmasına rağmen bilim kurgu filmlerini aratmayan zaman döngüsüne dair yan temalarıyla; yüz yıllar içinde değişen bir dünyaya tanıklık eden, hatta zamanda yolculuk yaparak kendi zamanını farklı bir boyutta tekrar izleyen hayalet hikâyesiyle çok yönlü bir film. Büyük çoğunluğu tek mekânda geçmesine rağmen seyircisini asla sıkmayan, onu duygusal olarak oradan oraya savuran bu nefis film; son derece yaratıcı kurgusu ve bir o kadar çarpıcı finaliyle içinde çok şey saklayan bambaşka bir hayalet hikâyesi anlatıyor seyircisine. NOT: Filmi çok meşhur “turta” sahnesinde izlemeyi bırakanlar çok şey kaçırır. Filmle ilgili olumsuz yorumlara aldanıp izleme listemde hep geriye attığım bu filmi zevkine çok güvendiğim @fellestive ‘in önerisi üzerine izledim bu akşam. Bana bu göz ardı ettiğim filmi izleme motivasyonu sağladığı için kendisine sonsuz teşekkür ediyorum.
8,2/10

1 0

Alt yapısını Wim Wenders'ın Wings of Desire'ından aldığını düşündüğüm A Ghost Story, hayatını kaybettikten sonra ruhlar alemine gitmeyip karısıyla yaşadığı eve dönen ve varoluşsal sancılar çeken üzgün bir hayaletin hayatı ve evrelerini sorguladığı fantastik bir hikaye. Öncelikle, çarşaftan hayalet gibi basit ve bilinen bir fikri sinema için bu denli özgün/orjinal bir hale getirmek gerçekten büyük başarı. Dünyayı, insanı, evrenleri ve amaçları anlamaya çalışan, jest ve mimiği olmamasına rağmen üzüntüsünü derinden hissettiren ve öldükten uzun bir süre sonra intihar eden hayalet mottosuyla içinde bulunduğumuz dünyanın acımasızlığını ve hüznünü oldukça sade, yalın ama zekice bir dil ile anlatan film, aynı zamanda başarılı sinematografisi, oldukça kaliteli ve etkileyici içerisindeki depresif havaya çok uyumlu müzikleriyle de adından söz ettiriyor. Birkaç sahnesindeki gereksiz uzunluk, sakız gibi uzayan turta yeme sahnesi ise filmin olumsuz tarafları sanırım. Buralara değinmeden de geçmek istemiyorum. Bir turtayı 5-6 dakikada yemek filmi daha sanatsal veya daha mı derin yapar? Mesela bu sahnenin olmaması veya 30 saniye sürmesi filme ne kaybettirir? Bu arada Wings of Desire'ı pek beğenmemiş ve bir hayli sıkılmıştım. Bu film için en azından yüksek çoğunluğu ile başarılı ve geçer not almış bir film oldu benim için. Filmi bitirir bitirmez beğeni karmaşası yaşadığım, ancak hazmettikçe ve üzerinde düşündükçe daha fazla sevdiğim A Ghost Story, sinema severler için özgün ve farklı bir tecrübe. 
7.6/10

1 0

İzleme listemde olup unuttuğum bir filmdi bugün hangi filmi izlediniz başlığında filmi hatırlamamı sağlayan  Franz_K ve 19Tufan03'e teşekkür ederim benim için seyretmeyi unuttuğum harika bir filmi hatırlatmış oldunuz.  Yine iki arkadaşta filmi çok iyi özetlemiş diyecek bir şey kalmamış gibi gözüküyor tamam bazı yerler uzatılmış olabilir ama bu konuyu bu kadar basit ve sade anlatmak bence harika bir film olmuş.

0 0